Hilde studeerde theaterwetenschappen in Amsterdam en zag tientallen producties. De herinneringen, programmaboeken en partituren sloeg ze op. In haar hart, haar hoofd en fysiek in haar boekenkast en een oude reiskoffer. Een koffer vol theaterhistorie. Van 'My fair lady' tot de nieuwste productie 'Billy Elliot'.

"Na mijn studie kreeg ik een baan bij de Meerpaal in Dronten. De reis van en naar Amsterdam ging me tegenstaan. Een reden om op zoek te gaan naar een woning dichterbij. De ligging van Kampen aan de boorden van de IJssel, de natuur en de stad spraken tot de verbeelding. Het huis dat we vonden paste bij ons. Evenals de stad."

"Ik heb een hart voor taal. Voor mooie en spitsvondige teksten. Seth Gaaikema was met name sterk in zijn jonge jaren. Zijn vertaling van My Fair Lady is nog altijd een klassieker met meesterlijke zinnen als 'Het Spaanse graan heeft de orkaan doorstaan' en 'Kijk haar eens een sloerie uit de sloppen, om zo in de gevangenis te stoppen'. Ook Martine Bijl tekent voor juweeltjes. Gisteravond hebben we haar als jury onderscheiden met een prijs voor de beste creatieve prestatie. Martine gaat onvoorstelbaar goed, humoristisch en integer om met haar werk. Het oorspronkelijke accent in Billy Elliot klinkt als een geheel eigen taal. Een mengelmoes van alle dialecten. Bijzonder knap en vol verrassende wendingen."

"Voor de musicalgeschiedenis was 'Cats' van grote betekenis. De eerste musical waar het publiek voor moest reizen. Een musical ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van Carré in een vertaling van Gerrit Komrij. Joop van den Ende zocht in die tijd naar een waardige opvolger voor de revues van André van Duin. Het werd Barnum. Met een hoofdrol voor de toen nog jonge Albert Verlinde."

Inmiddels kent ons land een rijke musicaltraditie. Met her- en vertalingen van klassiekers en nieuwe producties als 'Ciske de Rat' en recentelijk 'Moeder ik wil bij de revue'.

"In het kleine segment valt 'De kleine blonde dood op'. Een prachtige productie met inhoud. Nieuw geschreven en opnieuw gecreëerd met producties als 'Piaf', "Sonneveld' en 'Toon Hermans' als klinkende voorlopers. Met goedlopende titels kun je kleinere producties, die je graag wil maken, financieren. 'De kleine blonde dood' was dit jaar goed voor vier awards. De muziek, de teksten en William Spaaij in de hoofdrol. Wandelend door het Kamper park zingt een regel bij tijd en wijle in mijn hoofd: 'De wind die ik zaai is altijd wind tegen'. Een frase die ik voor altijd bij me draag. Het is hoe theater bedoeld is."

Als jurylid bezocht Hilde alle producties. "Tijdens de juryavonden blikten we terug en deelden we de ervaringen. Avonden van eensluidende harmonie en van tijd tot tijd felle discussies. Heerlijk om met vakgenoten in gesprek te gaan. Ieder met een eigen discipline en achtergrond. De avond van de uitreiking met prachtige en stralende winnaars was een kers op te taart. De liedjes en mooie woorden zingen zachtjes na. En dat blijft zo. Ook de komende maanden. Maanden van werken aan nieuwe uitgaven rond theater en musical."

De spanning was voelbaar in het Beatrixtheater. Musicalminnend Nederland zat de avond van de uitreiking op het puntje van de stoel. In de zaal en thuis voor de buis. In de vakjury Hilde Scholten uit Kampen. Auteur van diverse musical- en theaterboeken. De ochtend na de feestelijke uitreiking ontving Hilde Willem op haar 'vlakke vloer'.

Foto: Richard Tennekes