Voor Jiska, Marieke, Margo en Arda staat het vast: “Toekijken kan niet. We moeten iets doen!” Komende donderdag voegden de vriendinnen de daad bij het woord. In de vroege ochtend vertrok hun vlucht naar Lesbos. ‘Vlucht’, een vreemd woord in de context van de reis. De koffers staan klaar. Er is nog ruimte. Hulpgoederen zijn welkom.
Arda Reinds sprak twee weken terug met Margo op haar verjaardag. “Ze vertelde dat ze wilde helpen. Helpen op Lesbos. Als kraamverzorgende. Eerste hulp voor de allerkleinsten, aanstaande moeders en kinderen die voet aan wal zetten. Een verhaal dat me niet los liet”, vertelt Arda. “Terug naar huis nam ook ik het besluit en belde haar. ‘Ik ga met je mee’, klonk het resoluut. Marieke en Jiska volgden. Vier vriendinnen en acht handen. Geen idee wat ons te wachten staat. Dat het heftig is staat vast.”
Margo is moeder van drie kinderen, Arda en Jiska hebben er vier en Marieke zelfs vijf.
Verbonden
“We voelen ons verbonden bij het zien van de beelden. Gezinnen die noodgedwongen grote risico’s nemen in de hoop op een beter leven en een veilige toekomst. “ De vier hartsvriendinnen voegden de daad bij het woord. “Donderdag vertrekken we. We hebben contact met een vrouw op het eiland die gerichte hulp verleent. De eerste stappen in Nederland leidden tot niets. De organisaties zijn simpelweg te groot en zitten blijkbaar niet te wachten op handen of directe hulp. Houden de hulp liever in eigen hand. Terwijl het zeven dagen per week, vierentwintig uur per dag, een komen en gaan is. Een tekort aan acute hulp en helpende handen. Stil zitten en toekijken bestaat niet. We willen en moeten iets doen.”
De afgelopen dagen is er intensief contact geweest. Ons ‘Maternity Team’, kraamhulpteam, zal geheel zelfstandig hulp verlenen. Niet onder de vlag van een grote organisatie, maar samen met lokale hulpverleners. We hebben een busje kunnen huren en een rooster opgesteld. Samen zijn we vierentwintig uur actief.”
Arda Reinds sprak twee weken terug met Margo op haar verjaardag. “Ze vertelde dat ze wilde helpen. Helpen op Lesbos. Als kraamverzorgende. Eerste hulp voor de allerkleinsten, aanstaande moeders en kinderen die voet aan wal zetten. Een verhaal dat me niet los liet”, vertelt Arda. “Terug naar huis nam ook ik het besluit en belde haar. ‘Ik ga met je mee’, klonk het resoluut. Marieke en Jiska volgden. Vier vriendinnen en acht handen. Geen idee wat ons te wachten staat. Dat het heftig is staat vast.”
Margo is moeder van drie kinderen, Arda en Jiska hebben er vier en Marieke zelfs vijf.
Verbonden
“We voelen ons verbonden bij het zien van de beelden. Gezinnen die noodgedwongen grote risico’s nemen in de hoop op een beter leven en een veilige toekomst. “ De vier hartsvriendinnen voegden de daad bij het woord. “Donderdag vertrekken we. We hebben contact met een vrouw op het eiland die gerichte hulp verleent. De eerste stappen in Nederland leidden tot niets. De organisaties zijn simpelweg te groot en zitten blijkbaar niet te wachten op handen of directe hulp. Houden de hulp liever in eigen hand. Terwijl het zeven dagen per week, vierentwintig uur per dag, een komen en gaan is. Een tekort aan acute hulp en helpende handen. Stil zitten en toekijken bestaat niet. We willen en moeten iets doen.”
De afgelopen dagen is er intensief contact geweest. Ons ‘Maternity Team’, kraamhulpteam, zal geheel zelfstandig hulp verlenen. Niet onder de vlag van een grote organisatie, maar samen met lokale hulpverleners. We hebben een busje kunnen huren en een rooster opgesteld. Samen zijn we vierentwintig uur actief.”
“Het is schrijnend om te zien hoe we hier omgaan met het vluchtelingenprobleem. Hoe passief we zijn en hoeveel moeite het kost om een Europees besluit te nemen. Hoe wij in eigen land omgaan met de komst van vluchtelingen. We sluiten de grenzen en sluiten de ogen. Alsof er niets aan de hand is. Wij moeten helpen. Er zijn. Dichtbij en ver weg.”
Voor Margo, Arda, Jiska en Marieke is de reis een stap. En stap die ze samen zetten om directe hulp te verlenen. Er is een eigen facebookpagina www.facebook.com/maternityteam en een bankrekening. Er is ruimte in de koffers en ruimte voor extra bagage.
“We weten ons gesteund door het thuisfront, familie, vrienden en tal van bijzondere acties. Van spontaan gedoneerde sweaters tot een sponsorloop. Bijzonder om te ervaren hoe het leeft. Veel mensen willen iets doen, maar weten niet hoe. Samen kunnen we bergen verzetten en stappen zetten. Acute hulp verlenen. Geholpen en gesteund door en in samenwerking met lokale initiatieven ter plaatse. We zijn er klaar voor en gaan naar lesbos om vrouwen en kinderen te helpen!
Steun het werk!
Wil jij het werk van Margo, Arda, Jiska en Marieke steunen dan kan dat. Tot en met woensdagavond kun je de gevraagde hulpgoederen afgeven aan de Burgwal 77.
Een financiële bijdrage kun je overmaken op rekeningnummmer NL31 INGB 000 3158 267 t.n.v. Stichting Samen op de Bres te Ermelo o.v.v. ‘Project Bootvluchtelingen’. Uw gift is aftrekbaar voor de belastingen het bedrag komt volledig ten goede aan de hulp.
Griekse idylle
Lesbos, een uitnodigend eiland in de Middellandse Zee. Een oase van rust. Onlosmakelijk verbonden met Helios, de Griekse God van de zon. De werkelijkheid is anders. Hard en onomkeerbaar. De Griekse idylle wordt overspoeld door vluchtelingen. Er is hulp: organisaties, particulieren en vrijwilligers. Een uitgestoken hand, een warme deken en eerste levensbehoeften.
De reis gaat verder. Lesbos is niet meer dan een anker. Verderop wacht de veerboot die de vluchtelingen verder brengt. Verder naar het Europese vasteland. De beelden staan op ieders netvlies. Menig hart schreeuwt bij de zichtbare ontreddering en totale wanhoop in de ogen van kinderen, vrouwen, mannen. Met gevaar voor eigen leven wagen duizenden de oversteek. Hopend op een beter leven.
Ik probeer me in hen te verplaatsen. Het moment dat ik alles achterlaat. Het land waar ik vandaan kom, de liefde van mijn leven, dat wat ik heb opgebouwd, mijn vrienden, familie, de plek die ik liefheb. Ik tel terug... 75 jaar terug. Opa zag het en velen met hem. In mijn land. Nu zijn wij aan zet. Doe iets! Reik een hand, doe wat je hart je in geeft en omarm. Dichtbij of ver weg.
Voor Margo, Arda, Jiska en Marieke is de reis een stap. En stap die ze samen zetten om directe hulp te verlenen. Er is een eigen facebookpagina www.facebook.com/maternityteam en een bankrekening. Er is ruimte in de koffers en ruimte voor extra bagage.
“We weten ons gesteund door het thuisfront, familie, vrienden en tal van bijzondere acties. Van spontaan gedoneerde sweaters tot een sponsorloop. Bijzonder om te ervaren hoe het leeft. Veel mensen willen iets doen, maar weten niet hoe. Samen kunnen we bergen verzetten en stappen zetten. Acute hulp verlenen. Geholpen en gesteund door en in samenwerking met lokale initiatieven ter plaatse. We zijn er klaar voor en gaan naar lesbos om vrouwen en kinderen te helpen!
Steun het werk!
Wil jij het werk van Margo, Arda, Jiska en Marieke steunen dan kan dat. Tot en met woensdagavond kun je de gevraagde hulpgoederen afgeven aan de Burgwal 77.
Een financiële bijdrage kun je overmaken op rekeningnummmer NL31 INGB 000 3158 267 t.n.v. Stichting Samen op de Bres te Ermelo o.v.v. ‘Project Bootvluchtelingen’. Uw gift is aftrekbaar voor de belastingen het bedrag komt volledig ten goede aan de hulp.
Griekse idylle
Lesbos, een uitnodigend eiland in de Middellandse Zee. Een oase van rust. Onlosmakelijk verbonden met Helios, de Griekse God van de zon. De werkelijkheid is anders. Hard en onomkeerbaar. De Griekse idylle wordt overspoeld door vluchtelingen. Er is hulp: organisaties, particulieren en vrijwilligers. Een uitgestoken hand, een warme deken en eerste levensbehoeften.
De reis gaat verder. Lesbos is niet meer dan een anker. Verderop wacht de veerboot die de vluchtelingen verder brengt. Verder naar het Europese vasteland. De beelden staan op ieders netvlies. Menig hart schreeuwt bij de zichtbare ontreddering en totale wanhoop in de ogen van kinderen, vrouwen, mannen. Met gevaar voor eigen leven wagen duizenden de oversteek. Hopend op een beter leven.
Ik probeer me in hen te verplaatsen. Het moment dat ik alles achterlaat. Het land waar ik vandaan kom, de liefde van mijn leven, dat wat ik heb opgebouwd, mijn vrienden, familie, de plek die ik liefheb. Ik tel terug... 75 jaar terug. Opa zag het en velen met hem. In mijn land. Nu zijn wij aan zet. Doe iets! Reik een hand, doe wat je hart je in geeft en omarm. Dichtbij of ver weg.