Op zaterdag 20 augustus vond alweer voor de achttiende keer het Stripfestival Kampen plaats. Correspondent Ewout Klei schreef een verslag.

Jonge spruit
Het stripfestival is een happening voor jong en oud. Voor strips kun je niet vroeg genoeg beginnen, dus deze keer bezocht ik het festijn met Job, mijn vijf maanden jonge spruit. Job is vernoemd naar het stripfiguur Job, die ik in mijn basisschooljaren tekende. Ik moest hem dus wel meenemen.

Helaas is Job nog iets te jong om strips te lezen, hij stopt ze liever in zijn mond. Niettemin had hij het naar zijn zin en trok ook veel bekijks. Ook van niemand minder dan Bort Kolewijn, onze burgervader, die wijs opmerkte: ‘Het Stripfestival wordt nu voor de achttiende keer gehouden en is dus eindelijk volwassen geworden.’

Voor de stripliefhebber waren er een heleboel strips te koop, nieuw en tweedehands, normale en luxe uitgaven. Omdat ik vorig jaar royaal in mijn portemonnee had gegraaid en mijn geld tegenwoordig opgaat aan luiers en koffie (dat laatste om natuurlijk wakker te blijven), hield ik deze keer de hand op de knip. Ik was als de Hollanders in het buitenland: ‘Kijken, kijken, niet kopen.’

Alexander de Grote
Striptekenaars zaten ook achter de kraampjes waar de strips werden verkocht en je kon handtekeningen sparen. Ik wilde graag nog een handtekening van Eric Heuvel, de tekenaar van de strip January Jones (een fictieve vliegenier uit de jaren dertig, gebaseerd op Amelia Earhart) en een heleboel educatieve strips. Helaas was de rij veel te lang en vreesde ik dat het zou gaan regenen, dus ik sloeg de handtekening maar over.

Wel sprak ik met de Belgische stripmakers Bart Proost (1977) en Barcas (1970), die het stripverhaal Alexander de Grote maken. Ze geven hun strip uit bij Wereldprint in Kampen, die natuurlijk vooral bekend is van de 3D-printen. De Alexander de Grote van de strip is nog niet de 33-jarige wereldveroveraar, maar nog een klein ventje die droomt over een grote toekomst. Ik keek naar Job en zag, want dan doen vaders in zulke gevallen blijkbaar, meteen de gelijkenis.

Iets voor twaalfden vond ik het welletjes, ook omdat de donkere wolken zich pakten boven de stad. Volgend jaar kom ik natuurlijk weer met Job en zal kijken naar iets leuks voor hem. Hoewel hij dan natuurlijk nog niet kan lezen snapt hij vermoedelijk al wel sommige plaatjes.

Door: Ewout Klei
Foto: SK